దైవం మానుష్య రూపేణా

దైవం మానుష్య రూపేణా 

*********************************************************************************

నేను అమెరికా మొదటిసారి వస్తున్నప్పుడు, పక్కన కూర్చున్న ఒక వయస్సు మళ్ళిన సిక్కు వ్యక్తి మాటలు కలుపుతూ, "ఎన్నాళ్ళు కోసం ఈ దేశానికీ వస్తున్నావని" అడిగాడు. "రెండు ఏళ్ళకి మించి ఒక్క రోజు కూడా ఉండబోనని" చెప్పినప్పుడు నా యొక్క దృఢ సంకల్పాన్ని లెక్క చేయకుండా తన గుబురు గడ్డం చాటునుండి పక్కున నవ్వాడు.  సరేలే. దారిన పోయే దానయ్య ఈయనతో నాకెందుకని నా మానాన నేను ఉండిపోయాను. జీవితం కొంచం ఎక్కువగా చదివేడో ఏమి పాడో, నా విషయమేమి కర్మ, నాలాంటి కొన్ని వేల, లక్షల మంది ఆ రెండు సంవత్సరాలు ఎప్పుడు అవుతాయా అనుకొంటూనే శేష జీవితం గడిపేస్తున్నాము.

అయితే, ఇక్కడి ప్రవాసులుకు అన్నిటికన్నా దుర్లభమైన అనుభవం ఏంటంటే, అకస్మాత్తుగా తన వారిని స్వదేశంలో శాశ్వతంగా కోల్పోవడం. విషయం తెల్సిన వెంటనే, చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులు పెట్టె సర్ది, ఫ్లైట్ టికెట్స్ బుక్ చేసి, విమానాశ్రయం వరకు వచ్చి దిగపెట్టడం వంటివి చక చక జరిగి పోతాయి. కాకపోతే 24 గంటలు పాటు, ఈ బాధని ద్రిగమింగుతూ ప్రయాణం చేయడం, కొన్ని సందర్భాల్లో ఒంటరిగా ఎట్లా చేయగలగడం అన్న విషయం ఆలోచిస్తేనే చాల కష్టం గా అనిపిస్తుంది. నా ఒక మిత్రుడు, తన తండ్రి కోల్పోయి ఇదే పరిస్థితి ఎదుర్కొన్నప్పుడు, "అస్సలు ఈ అబ్బాయి ఇండియా వరకు క్షేమంగా వేళ్ళగలడా" అని చాల భయపడ్డాను. అతను, న్యూయార్క్ లో ఇండియా విమానం ఎక్కే వరకు సమాచారం అందింది కానీ, మిగతా విషయాలు అన్నీ మళ్ళీ అతను తిరిగి ఒక నెల తర్వాత వచ్చే వరకు తెలియలేదు. 

న్యూయార్క్ లో ఎయిర్ పోర్ట్ నా పాటికి ఒక మూల కూర్చొని ఉంటె, ఎక్కడ నిండి వచ్చాడో తెలియదు ఒక పాకిస్తానీ ముస్లిం వ్యక్తి వచ్చి నా పక్కనే కూర్చొని, "ఆప్ బడే దుఃఖే లగ్ రహే హై" అంటూ మాట కలిపేడు, అంటూ నా మిత్రుడు తనకు జరిగిన విచిత్రమైన అనుభవాన్ని  నాతో పంచుకున్నాడు. చనిపోయిన తన తండ్రి వయస్సు ఉన్న ఆ పాకిస్తానీ వ్యక్తి, ప్రయాణం మొత్తం, ఈ అబ్బాయిని సముదాయిస్తూ, దారి పొడుగూతా తనకు సాధ్యమైనంత స్వాంతన కలిగిస్తూ, దుబాయ్ చేరిన తర్వాత లాహోర్ వెళ్లాల్సిన తన విమానం లో వెళ్లాడని చెప్పుకొచ్చాడు, నా మిత్రుడు. ఆయనతో మాట్లాడుతుంటే అచ్చం మా నాన్న తో మాట్లాడినట్టు ఉందంటే నమ్మవు నివ్వు.. బహుశా "దైవం మనుష్య  రూపేణా" అంటే ఇదేనేమో. "ఆ భగవంతుడే అయన రూపంలో వచ్చేడని అనిపించిందంటే నమ్ము సత్యా..."

*********************************************************************************
అమ్మా!! రాజా రాజేశ్వరీ !! చాల కష్టాలు పడ్డాము తల్లీ !! ఎట్లా అయినా మా ఆయనకి ఈ ఇంటర్వ్యూ గట్టెక్కే మార్గం చూపించు తల్లీ, అంటూ తనకి చినప్పటినించీ చిర పరిచితురాలాయన ఏకైక దైవం, ఆ ముగురమ్మల మూలపుటమ్మ దుర్గమ్మకి త్రికరణ సిద్ది గా నమస్కరించింది, శ్రావణి. దాదాపు 40 ఏళ్ల క్రిందటి మాట. మెకానికల్ ఇంజనీర్ బ్యాక్ గ్రౌండ్ తన భర్త కి, అమెరికా లో చదువు అయిన తర్వాత మొదటి ఉద్యోగ ప్రయత్నం, కొంచం కష్ట తరమైందనే చెప్పాలి. ఇండియా లో చిన్న పల్లెటూరు నించి వచ్చిన శ్రావణికి ఎటువైపు చూసినా తనకి మాట సాయం చేసే వాళ్ళు ఎవరూ కనపడడం లేదు. ఊసుపోక, పక్కెనే ఉన్న లైబ్రరీకి చేరి, అన్య మనస్కంగా అక్కడ పడిఉన్న మ్యాగజిన్ లు తిరుగావెయ్యడం చూసి, కొద్దో గొప్పో పరిచయం ఉన్న లైబ్రేరియన్ మేరీ, " వాట్స్ రాంగ్ శ్రావణి ?? ఈస్ ఎవరీ థింగ్ ఆల్రైట్??", అంటూ అడిగింది. ఈవిడ కెందుకొచ్చిన గొడవ అనుకొంటూ, తన ఆయనకి లోకల్ కంపెనీ లో రేపే ఇంటర్వ్యూ ఉందనీ, ఎవరైనా మెకానికల్ బ్యాక్ గ్రౌండ్ ఉన్న వాళ్ళ రిఫరెన్స్ ఉంటే బావుంటుందని అనుకొంటున్నాని చెప్పింది.  "రియల్లీ.. లెట్ మీ సి ఇఫ్ పాల్  కాన్ హెల్ప్ యు.." అని తన ఫోన్ నెంబర్ మరియు అడ్రస్ తీసికోంది మేరీ.
ఈవిడ ఎప్పటికి కుదిరి, ఆ పాల్ అన్న ఆయనికి చెప్పాలి అనుకొంటూ, నెమ్మదిగా తన అపార్టుమెంట్ కి చేరింది. తనకి చిన్నప్పటినించి చేత అయిన, దుర్గ, లక్ష్మి అష్టోత్తర నామావళి మననం చేసికొంటూ ఉండగానే, ఒక గంట తర్వాత ఇంటి ముందర డోర్ బెల్ మోగింది. ఎవరా అనుకొంటూ తలుపు తీయగానే, ఒక క్రిస్టియన్ పాస్టర్ తెల్ల గౌన్ వేసికొని, "I believe you are thinking of me" అంటూ నవ్వుతూ అడిగాడు. ఈయన గురుంచి నేను ఆలోచించేదేమిటని అనుకొంటూ అసలు సంగతి ఆరా తీస్తే, ఈయన్ని లైబ్రేరియన్ మేరీ పంపించందని మరియు ఈయన పాస్టర్ అవ్వక ముందర తన అయనకి ఎక్కడైతే ఇంటర్వ్యూ ఉందొ అక్కడే ఒక పెద్ద మెకానికల్ ఇంజనీర్ గా పని చేసాడని తెల్సింది. అయన, తన భర్త resume తీసికోవడం, అందులో తగిన చేంజెస్ చేయడం, రిఫరెన్స్ ఇవ్వడం తర్వాత ఉద్యోగం లో చేరడం చక చక జరిగి పోయాయి.
బహుశా "దైవం మనుష్య  రూపేణా" అంటే ఇదేనేమో. "ఆ భగవంతుడే పాల్ రూపంలో వచ్చేడని అనిపించిందంటే నమ్ము సత్యా..."
*********************************************************************************
"స్వామి నాథన్ గారు అనడం అయితే అన్నారు గాని.. అదేమన్నా సాధారణమైన విషయమా.. మనలాంటి వాళ్ళు పని అయితే చేస్తాము కానీ గుడి కట్టడం అంటే మామూలు విషయమా", ఒక శనివారం వాలంటీర్స్ కోసం ఏర్పాటు చేసిన మీటింగ్ నించి  డ్రైవ్ చేస్తూ మనోజ్ తన పక్కనున్న స్నేహితుడి తో అన్నాడు.

"ఇల్లు కట్టి చూడు.. పెళ్లి చేసి చూడు" అన్న సామెత ఒకప్పటి సంగతేమో. ఇవ్వాళ రేపు, ఈ రెండూ కొద్దో గొప్పో డబ్బు ఉన్న వాడికి, లోన్స్ ఇత్యాది వంటివి జోడించుకొంటే ఎక్కడైనా సుసాధ్యాలే.. అయితే అమెరికాలో కొన్ని చిన్న ప్రదేశాల్లో సంకల్ప బలం ఎంత గొప్పదైనా కూడా గుడి కట్టడం అన్న విషయం చాలా సందర్భాల్లో, "భగీరథ" ప్రయత్నమే అవుతుంది.

"చూద్దాము బాసు... నివ్వు అన్నట్టు ఇది అంత ఈజీ పని కాదు" అనుకొంటూ  తమ ఇళ్ళకి వెళ్లారు. "ఇంతింతై వటుడింతై" అన్నట్టు, శంకు స్థాపన, భూమి పూజ, నిధుల సేకరణ ఇత్యాది పనులు చక చక సాగి పోయాయి. మొదటి నించి గుడి పనుల్లో చురుగ్గా ఉన్న మనోజ్ అదే సంవత్సరం, తప్పనిసరి పరిస్థితుల్లో ఆ సంవత్సరం మూడు నాలుగు సార్లు ఇండియా ప్రయాణం పడటంతో,  గుడి కోసం తాను విరాళంగా ఇద్దామనుకొన్న డబ్బు ఇట్టే ఖర్చు అవ్వడం కూడా జరిగి పోయింది.

"మనోజ్.. మా కంపెనీ లో ఒక స్పెషల్ ప్రాజెక్ట్ వర్క్ ఒకటి వచ్చిందోయ్. కానీ ఆ  skill set ఇవ్వాళ రేపు దొరకడం చాల కష్టం. దాదాపు 20 ఏళ్ల క్రితం అందరూ వదిలేసిన వర్క్. నీకు ఎవడైనా తెలిసిన వాళ్ళుంటే చెపుతావా" అంటూ తన పరిచయస్తుడు ఒకడు ఎదో మాటల సందర్భంలో అన్నాడు. వివరాలు కనుక్కొంటే, తాను ఎప్పుడో చెన్నై లో పని చేసినప్పటి ప్రాజెక్ట్ లాంటిదే అవడం వల్ల ఆ పని చేయడం పెద్ద కష్టం అవ్వలేదు. అమ్మవారి గుడి కి తాను మొదట ఎంత విరాళం ఇద్దామనుకొన్నాడో సరిగ్గా అదే మొత్తం ఈ ప్రాజెక్ట్ లో సహాయ పడ్డం ద్వారా మనోజ్ కి ముట్టింది.

బహుశా "దైవం మనుష్య  రూపేణా" అంటే ఇదేనేమో. "ఆ అమ్మవారే  అతని రూపంలో వచ్చి తన పని చేయించు కొందేమో సత్యా..."
*********************************************************************************
తమిళ్ బ్రాహ్మిణ్ అబ్బాయి కష్టం లో ఉంటే పాకిస్తానీ ముస్లిం వ్యక్తి వచ్చి మాట సాయం చేయడం యాదృచ్చికమా లేదా ఆ భగవంతుడికి సరిగ్గా ప్రాబ్లెమ్ అర్ధం అవ్వలేదంటారా?

దుర్గమ్మ ని పూజిస్తే క్రిస్టియన్ పాస్టర్ ప్రత్యక్షం అవ్వడం ఏంటండీ!! దేవుడి కంప్యూటర్ లో వైరస్ ఏమైనా ఉందంటారా?

అమ్మవారి గుడికి కంప్యూటర్ ప్రాజెక్ట్ కి కనెక్షన్ ఏంటో మరి.. లోగుట్టు పెరుమాళ్ళకే ఎరుక...
*********************************************************************************